Een terugblik op de rijke carrière van Gerrit van Leeuwen

Het is 14 juni 1978. Een jonge Gerrit van Leeuwen komt op gesprek bij Wooninc. Na zijn dienstplicht heeft hij een jaar in de WW gezeten en een half jaar ‘van alles en nog wat’ gedaan. Zijn eerste baantje is aan de lopende band in Geldrop. Maar Gerrit heeft meer in zijn mars en besluit het roer om te gooien. En waar kan dat nou beter dan bij het bedrijf waar veel van zijn familieleden al jaren actief waren?

Zijn ouders achterna

“Mijn ouders en oom en tante werkten als ‘huismeesterechtparen’ voor Wooninc.”, vertelt Gerrit. “Dat was in die tijd heel gewoon. Je woonde in het complex dat je beheerde.” Gerrit voelde zich dus al snel thuis bij Wooninc. toen hij op 26 juni 1978 als ‘ketelbinkie’ in dienst trad. Toch was het nooit de bedoeling dat hij er langer dan een jaar bleef. “Ik werd aangenomen om in een jaar tijd 1.000 ketels te reinigen. Dat klinkt als veel, maar het kwam neer op zo’n vijf ketels per dag.”

Het jaar was nog niet om, of Gerrit kreeg er allerlei klusjes bij: “Je weet hoe het gaat. ‘Gerrit, kun jij even …’. Van het een kwam het ander, en ik kreeg na een half jaar een contract voor ‘blijvend dienstverband’ aangeboden. Tegenwoordig hebben we allemaal een arbeidscontract waarin alles tot in detail netjes staat omschreven. Als je mijn eerste contract ziet, dan sta je echt te kijken. Daar stond helemaal niets in!”

Doorleren in ruil voor zijn vrije vrijdagmiddagen

Gerrit kreeg al snel de kans om door te groeien. “Wooninc. zocht iemand die bepaalde installatiecertificaten kon halen. Mij leek dat wel wat. Dat was net de tijd van de ADV, de Arbeidsduurverkorting. In plaats van 36 uur te gaan werken, bleef ik de vrijdagmiddagen zitten in ruil voor mijn studies.” 

Met zijn certificaten op zak, werd Gerrit in 1983 voorman installaties. “Wooninc. had toen nog zijn eigen technische dienst. Metselaars, schilders, monteurs: noem maar op. Begin jaren 90 werd die dienst opgeheven en gingen we zaken uitbesteden”, blikt Gerrit terug. “Alleen het toezicht op installaties bleven we in eigen huis doen. Dat werd mijn taak. Eerst als projectopzichter en later als projectadviseur installaties. Voor een woningcorporatie echt uniek: de meeste corporaties nemen externe adviseurs in de arm voor hun projecten.”

Meegaan met de tijd 

Door de jaren heen heeft Gerrit heel wat mensen zien komen en gaan. Zoals wel vaker bij een ruwe bolster, blanke pit, moeten nieuwe medewerkers soms een beetje wennen aan Gerrit. “Als nieuwelingen hier op hun eerste dag 100 handjes schudden, dan onthouden ze één naam in ieder geval”, lacht hij.

Dat neemt niet weg dat Gerrit nieuwe Wooninc.’ers met liefde op weg helpt, ook als ze een tikkeltje eigenwijs zijn. “Er komen hier regelmatig mensen met een jaar of twee werkervaring die denken dat ze alles al weten, en het ook allemaal zelf willen doen. Totdat het mis gaat. Dan staan ze aan mijn bureau om te vragen hoe ik het zou oplossen. Ik help ze dan natuurlijk graag. Tenslotte heb ik ook het vak geleerd van mensen die mij – waarschijnlijk terecht – een wijsneus vonden.”

Als je ergens zo lang zit, is één ding heel belangrijk volgens Gerrit, en dat is meegaan met de tijd. “Installaties zijn allang zoveel meer dan een keteltje op de zolder.

Ze worden steeds ingewikkelder en daarmee ook belangrijker. Vroeger nam een installatie nog zo’n 8 tot 10 procent van het nieuwbouwbudget in beslag. Nu eerder 15 tot 20. En straks misschien wel 30 procent.

Dat zorgt er ook voor dat mijn vakgebied zich continu blijft ontwikkelen. Dus ja, technologische vernieuwing vind ik echt fantastisch.”

Beter dan in Amerika

In 40 jaar heeft Gerrit een hoop meegemaakt bij Wooninc. Dan is het lastig om een favoriete anekdote te kiezen. Hij waagt toch een poging: “In 2008 ben ik met Isabelle Vugts, destijds onze consulent beschermd wonen, naar Amerika geweest. Architectenbureau Inbo organiseerde die reis. We gingen acht dagen lang allerlei zogeheten ‘gated communities’ bekijken om inspiratie op te doen voor besloten woongemeenschappen in Nederland.”

Eenmaal in the States was Gerrit niet bepaald onder de indruk. “Alles wat we daar in Amerika zagen, deed Wooninc. allang. Dus ik vertelde tijdens een diner vol enthousiasme over onze complexen waar ook alles te krijgen was: van een huisarts tot een kapsalon. Alleen geen saladebar of zwembad. Nou, dat vonden ze nogal een gedurfde uitspraak. Dus heb ik het hele gezelschap in Eindhoven uitgenodigd. Wij reden met een bus langs onze Wooninc.Plus gebouwen, zoals het Pieter Eiffhuis. Daar stonden onze reisgenoten wel van te kijken!”

Het groenste gras

Met zoveel ervaring op zak heeft Gerrit sterke verhalen te over. “Ik ben hier langer dan het meubilair. Als ik mensen vertel dat ik hier al 40 jaar werk, dan kunnen ze zich dat haast niet voorstellen. Het is ook niet meer van deze tijd. Vroeger was het heel normaal: 40 jaar bij de DAF of Philips. Ik ben haast de laatste van een generatie die zo honkvast is, al hebben we bij Wooninc. relatief veel mensen die er al decennia werken.”

Maar wat maakt nou dat hij zo lang bij Wooninc. is gebleven? Daar is Gerrit heel stellig over: “Wooninc. voelt gewoon als thuis, als familie. In mijn privésituatie heb ik een aantal moeilijke momenten doorgemaakt. Toen stond men altijd voor me klaar. Natuurlijk, ik heb in de afgelopen decennia heus wel een paar keer gedacht ‘ik ga ergens anders werken’. Maar ik zeg altijd maar: ‘het gras bij de buren lijkt altijd groener, totdat je erop ligt en de gele plekken ziet’. Ik kreeg aanbiedingen genoeg, maar kon hier telkens weer een mooie stap maken. En ik was gewoon tevreden. Dan vliegen die 40 jaar zó voorbij.”

Volop genieten

Niet alleen de afgelopen 40 jaar zijn voorbij gevlogen, ook de dagen tot zijn pensionering gingen vliegensvlug voorbij. Weet Gerrit al wat hij gaat doen? “Ik heb nog niet heel goed nagedacht over mijn pensioen. Het is allemaal zó vlug gegaan. Ik had eigenlijk nog drie jaar door moeten werken. Maar ik denk niet dat ik me ga vervelen. Hobby’s heb ik genoeg. Ik restaureer jukeboxen: mijn zolder ligt er vol mee, dus daar kan ik nog even mee vooruit. Ik heb zelfs een elektrische fiets gekocht om er eens wat vaker op uit te trekken. Maar ook gewoon in de auto of op de motor stappen en ergens heen gaan zonder vrij te hoeven regelen. Daar kijk ik echt naar uit.”

Gerrit is nog niet helemaal gewend aan het idee: “Ook voor mij zal het echt even anders zijn. Een kennis van mij is nu drie maanden met pensioen, en die staat nog elke ochtend om zes uur naast z’n bed. Dat zie ik mezelf ook wel doen. Mijn werk zal ik zeker missen, maar ik denk dat ze in januari wel weer bellen met een vraag bij Wooninc. En dat is prima, ik ben er gewoon als ze hulp nodig hebben.”